చిన్ని మనసు
నే తనదరికి రాబోతుంటేనే చాలు
ఉప్పొంగిపోతుంది. ఆలోచనల అలల వెంబడి పరుగులు తీస్తుంది
కథలు కబుర్లు ఎన్నెన్నో చెపుతుంది. గతకాలపు జూకామల్లెల్లాటి జ్ఞాపకాలని, అవని దాటి పైకెగిసిన అనుభూతుల మందారాలని తన ఒడిలో మళ్ళీ విరబూయిస్తుంది. . ఒక్క నిమిషమైనా నిలువకుండా గతకాలపు సంద్రాల్లోకి మునకలు వేయిస్తూ రేపటి ఆనందపు వర్షాల్లో తడుపుతుంది.
తన గొప్పలు చెపుతో మురిసిపోతుంది. తన తప్పులు చెపుతో చిన్నపోతుంది. నిన్నటి గాథలు, రేపటి కలలు విరామమివ్వకుండా వివరిస్తోనే ఉంటుంది. గాయపు మచ్చల్ని చూపుతుంది. వేదన తీరాల్ని తాకుతుంది. విరహపు వేడిన వణుకుతుంది. కలసిన క్షణాన్ని తలుస్తో వగలుపోతుంది. కూలిన గాలి హర్మ్యాలని చూసి విలపిస్తుంది. రేపటి కలల సౌధాన్ని నిర్మించి ఫక్కున నవ్వుతుంది.
కానీ, నాలో తానై తానే నేనై నిలువమంటే జరిగిపోతోనే ఉంటుంది. సుదూరతీరాలకేగి పోతోనే ఉంటుంది.
దూరమవుతో దగ్గరవుతున్నా అన్న ఊహ లో తానా తీరాన.....
నిశబ్దపు ముడిని విప్పి నిజాన్ని తెలుపలేని నేనీ తీరాన.......
ఒకరికై ఒకరు ఎదురు చూస్తోనే ఉన్నాం
No comments:
Post a Comment