వెతికాను నీకోసం

వెతికాను నీకోసం
చిన్నిపాపల చిరునవ్వులలో
మంచున తడిసిన మల్లెలలో

వెతికాను నీకోసం
అమ్మ చూపిన ప్రేమలో
అన్న చూపిన స్నేహంలో

వెతికాను నీకోసం
కరకుగుండెల లోకంలో
ఆగని కాలగమనంలో

వెతికాను నీకోసం
పరిహసిస్తున్న ప్రపంచంలో
ప్రతీ అణువణువులో

వెతికాను నీకోసం
మండుటెండలో తాకిన మలయసమీరంలో
ఒంటరిగుండెను తడిమిన స్నేహసుగంధంలో

నీడని తప్ప నిజాన్ని చూడలేని దాగుడుమూతలలో
ప్రతీ వెతుకులాటా ఒక ఎండమావై
మానని గాయమై
మాయని జ్ఞాపకమై......
వెతకలేక వెతలు తీరక

వేకువ ముంగిట  నే వేచియున్నాను
ప్రభూ !
దివారాత్రములకి అతీతమైన నీ వెలుగు చూడాలని....
హృదయపులోతులకి తెలిసిన నీ ప్రేమని తాకాలని......
     
    
 

ఏకమై.....

కలువులాంటి కనులలో నీరు నిండి
నిను చూడలేక పోయినా

గంధపు మేని చాయచాయ నీకై తపించి
వన్నె తగ్గినా

అద్దిన చందన నిర్మాల్యం విరహతాపానికి
నేల రాలినా

నీ పూజకై తెచ్చిన  మల్లెలు
నీకు ప్రియమైన నవనీతాన్ని
స్ఫురింపచేసి నిశ్చేష్టని చేసినా

పూజించినా లేకపోయినా
అర్చించినా అర్పించుకున్నా
ధ్యానించినా శ్వాసించినా

ఆ రాధ ఆవేదన అంతా
నిను బాసిన ఆమె హృదయవేదన
నీకు ప్రియమైన ఆత్మ నివేదన

ఆ రాధ ఆవేదనంతా ఆరాధనై
ఆరాధనాధార అనురాగధారై
నీ కనులు తానై
నీ మనసు తానై
నీ జగము తానై
నీలోని తాను తానై
మమేకమై
ఏకమై......
      
      
  

నే నవనీతచోరుడైనది

మురిపెంతో ముద్దుగా తిలకాన్ని దిద్దుదామంటే
మూడు కనులు తో ముక్కంటి వైనావవు

చందమామని చూపి మురిపింప చేద్దామంటే
నెలవేలుపుని దాల్చి చంద్రశేఖరుడైనావు

అంబుధిని చూపి అబ్బురపరుద్దామనుకుంటే
విష్ణుపాదపద్మజని శిరమున ధరించి  గంగాధరుడైనావు
 
కావ్యంలా కదలాడే చేపలని చూపుదామంటే
సుందరమగు మీనాక్షిని కూడి అర్ధనారీశ్వరుడైనావు

తీపి తీపి  పరమాన్నాన్ని తియ్యగా తినిపిద్దామంటే
కంఠాన నిండుగా గరళం దాల్చి నీలకంఠుడైనావు


ఏ మురిపం లేక నినుకన్న
తల్లి చిన్నబుచ్చుకుంటుందని
తల్లి నే వద్దనుకుని
దిగంబరుడైనావు
 
నీ కరుణామృతం నవనీతం
అందుకే నీకై నిన్ను పొందుటకై కదూ
నే నవనీతచోరుడైనది...