మరచిపోయిన మధురగానం
మళ్ళీ పలికింది
మరువనివ్వని మనసులోతుల్లో
మెదిలి నవ్వింది
కంటి కందని కావ్యమేమొ
కలని దాటింది
ఇలను తాకిన కలయె తానై
వెలుగులీనింది
మూగపోయిన మౌనవీణ
మదిన మ్రోగింది
మరపురాని మౌనగీతం
మనసు నింపింది
ఎదుటపడిన యదుకులేశుడు
హృదికి చేరాడు
ఎదురుచూసిన ఎదురుచూపు
ఎదను వీడింది
బాగుందండి మీ కవిత
ReplyDeleteWowww...:):)
ReplyDeletePadmarpita garu, Karithik garu
ReplyDeleteThank you