ఏకమై.....

కలువులాంటి కనులలో నీరు నిండి
నిను చూడలేక పోయినా

గంధపు మేని చాయచాయ నీకై తపించి
వన్నె తగ్గినా

అద్దిన చందన నిర్మాల్యం విరహతాపానికి
నేల రాలినా

నీ పూజకై తెచ్చిన  మల్లెలు
నీకు ప్రియమైన నవనీతాన్ని
స్ఫురింపచేసి నిశ్చేష్టని చేసినా

పూజించినా లేకపోయినా
అర్చించినా అర్పించుకున్నా
ధ్యానించినా శ్వాసించినా

ఆ రాధ ఆవేదన అంతా
నిను బాసిన ఆమె హృదయవేదన
నీకు ప్రియమైన ఆత్మ నివేదన

ఆ రాధ ఆవేదనంతా ఆరాధనై
ఆరాధనాధార అనురాగధారై
నీ కనులు తానై
నీ మనసు తానై
నీ జగము తానై
నీలోని తాను తానై
మమేకమై
ఏకమై......