చోటే లేదే

చిన్ని చిన్ని ఊసులన్నీ

వత్తుగా అల్లుకున్నాను

నీకు పూమాలగా వేద్దామని..

కృష్ణా
అష్టభార్యలు నీకు

వేసిన బంధాలమాలలో

నా ప్రేమమాలకి చోటే లేదే

గోధూళివేళ గోకులవీధిన

కరిమబ్బునీడన కన్నెలచాటున

కవ్విస్తూ కనపడతావనుకున్నాను

కృష్ణా

రాచనగరు వీధిన విహారంలో

వ్రజవీధికి నీ స్ఫురణలో చోటే లేదే

నందుని ఇల్లాలు నీకు నయనానందకరంగా

నవనీతం ఆరగింపచేస్తుంటే కన్నులారా

చూద్దామనుకున్నాను

కృష్ణా
వింతవింత భక్ష్యాలేకానీ

వెన్నపూసకి నీ విందులో చోటే లేదే

వ్రాయలేని రాసలీలమాధుర్యాన్ని

ఒడిని నింపుకున్న బృందావనిలో

నిన్నుకనుల నింపుకున్నరాధాదేవి

తన శ్వాస నీవంటే సమీరమై వెళ్ళాను
కృష్ణా
మరి తన మదిలో నీ వలపు తలపు
నిశ్వాసమే తప్ప  ఉఛ్వాసానికి చోటేలేదే 

   

  

నీ జ్ఞాపకం

ఎదురుచూపుల ఎండలో

వీస్తున్న మలయసమీరం

నీ జ్ఞాపకం

అలుపు తెలియని ఆరాటంలో

నన్ను చుట్టుకుంటున్న ఓదార్పు

నీ జ్ఞాపకం

నిరాశ నిండిన చీకట్లలో

వెలుగుచూపే చల్లని కిరణం

నీ జ్ఞాపకం

నిన్నటి కధ నేటికి కలైనా

రేపటికి ఉదయిస్తుందేమోనన్న ఆశే

నీ జ్ఞాపకం

కన్నీరు కూడా నా తోడునిలువక

నీకై జలజలమని పరుగులిడుతుంటే

నేనున్నానని తనలోకి కలుపుకున్న ప్రేమ

నీ జ్ఞాపకం

దారి తెలియని ఒంటరివీధిలో

దప్పిక తీరని ఎడారిలో

నిలువెల్ల తడిపిన అమృతవర్షం

నీ జ్ఞాపకం

నీ జ్ఞాపకం
నీకన్నా మధురం ఈ ఏకాంత అన్వేషణలో

నేను పిలువని నను వీడని నా అపురూప చెలిమి

నీ జ్ఞాపకం

    

  

మరపురాని మధురసీమలు

మరపురాని మధురసీమలు
మరిమరి రమ్మంటున్నాయి
మదిని తాకిన వెండివెలుగు

నిదుర వీడి రమ్మంది

నిదురనెరుగని వింతవీధి

వేచివుందంటోంది

వింతలన్నీ కాంచుటకై

వెన్నెలెంతోవెలిగింది

వెలుగుతున్న శూన్యసీమ

దివ్యతళుకులీనుతోంది

ఎగసిపడే మనసుకెరటం
తానొదిగిపోయి మౌనమంది

మౌనమైన మధురగీతం
మదిని పలకరించింది
హృదిని దాగిన భావవసంతం

చిగురు తొడుగుతొ నవ్వింది

  

ఆ నేను నీవు

నిదురించే రాతిరి నేనైతే

ఉదయించే వేకువ నీవు

వికసించే వెన్నెలనేనైతే

వెలుగిచ్చే ఉదయం నీవు

మలుపెరగని తటాకం నేనైతే

అలుపెరగని తరంగమాల నీవు

కదిలించే కన్నీరు నేనైతే

కదలని హిమశిఖరం నీవు

సుడి తిరిగే  వేదన నేనైతే

క్షణమాగని విహంగం నీవు

మేలుకున్న శిశిరం నేనైతే

నిదురించని వసంతం నీవు

కరగాలన్న ఆశ నేనైతే

విడిపొయే మేఘం నీవు

 

ఎదురుచూపుల వర్షం నేనైతే

ఎదుటపడని కలయిక నీవు

మాట దాచిన మనసు నేనైతే

మాట దాటిన మనసు నీవు

నేనెవరో తెలీని అన్వేషణ నేనైతే

నేనన్నడు కాచలేని ఆ నేను నీవు