రాధానురాగం

కురుస్తున్న వెన్నెల వానలో
విరుస్తున్న సుమాల వన్నెల నావ

విరుస్తున్న వన్నెల నావలో
మురిపిస్తున్న మురళీధార

మురిపిస్తున్న మురళీ ధారలో
పల్లవిస్తున్న రాధాకృతి

పల్లవిస్తున్న రాధాకృతిలో
జాలువారుతున్న వేణుసుధ

జాలువారుతున్న వేణుసుధలో
పరవశిస్తున్న  రాధారాగం

పరవశిస్తున్న  రాధారాగంలో
కరిగిపోతున్న వంశీరవనాదం
 
కరగిపోతున్న వంశీనాదంలో
కలసిపోతున్న రాధానురాగం.
    
    

నీ ప్రేమ

నీ ప్రేమ పరిమళిస్తోంది
వసంతంలోని
వాసంతికలా

నీ ప్రేమ తాకుతోంది
గ్రీష్మంలోని
చిరుజల్లులా

నీ ప్రేమ దీప్తిస్తోంది
శరత్తులోని
వెన్నెలలా

నీ ప్రేమ నిష్క్రమిస్తోంది
శిశిరంలోని
శూన్యంలా.....
    
    
    
     
       

సరోజం

నీ వదనసరోజం
నయనానందం
 
నీ అధరసరోజం
వేణువినోదం
 
నీ హృదయసరోజం
రాధానందం
 
నీ పదసరోజం
ముక్తి ముకుందం
    
   
  

నీకు తప్ప

నా కన్నుల్లో కాంతి

నా పెదవులపై చిరునవ్వు
 
ఈ కవ్వింతలు
 
ఈ తుళ్ళింతలు
 
ఈ కేరింతలు
 
అన్నీ
 
ఇవన్నీ
 
నీకై దుఖిస్తున్న నా మనసుకి
 
నే కప్పిన వలువలని
 
ఎవరికి తెలుస్తుంది ?
 
నేను తెలిసిన నీకు తప్ప .....
     
    
    

ప్రియమార తీసుకోరాదా ....

రేయంతా రాసలీల చూసిన ఆకాశం సిగ్గుతో ఎర్రబడుతో నన్ను హెచ్చరిస్తోంది నీ పూజకి వేళవుతోందని.
 
మాధవా !  అడిగావుగా మరి మైమరపింపచేసే పుష్పాన్ని ఒకటి తెచ్చిపెట్టమని.
 
విరిసిన నందివర్ధానాలు ఇప్పుడా రావడం అంటూ స్నేహం గా పలుకరించాయి. కోయనా వాటిని .
 
ఇదిగిదిగో ఇక్కడున్నాను అంటూ మంచుతడిలో ఆకుల చాటున నక్కిన ముద్ద నందివర్ధనం నవ్వుతూ పిలుస్తొంది. తీసుకోబోతుంటే మరొక పిలుపు ఎటు నించి?
 
అదిగదిగో ఆ మల్లెపొదనుంచి ....
ఆగాగు రాత్రనగా విచ్చితే ఇప్పుడా వచ్చేది అని కాస్త చిన్నబుచ్చుకుంటున్న మల్లెలు . జల్లనా మరి 

మేమిక్కడ అంటూ ఎత్తున ఉన్న కరివేరం సుగంధాలు నిన్నూ పిలుస్తున్నాయా ...
 
నిన్ను తాకితే గాని విచ్చుకోనని మారాం చేస్తున్న మందారం, ఆగలేక తాళలేక రాలిపడుతున్న పారిజాతం ...
 
అసలైనా ఏది ప్రియం నీకు ?
 అలనాడు నాతో ఆడిన పొగడనీడవిరులా లేక పట్టమహిషి భక్తికి  తూగిన బృందదళమా

పోనీ ఇవన్నీ ఎందుకు నీ ఆరాధనకి ఆరాటపడుతున్న నా హృదయారవిందాన్ని ప్రియమార తీసుకోరాదా......

   
   
  
 

పదే పదే నన్నెవరు అడుగుతున్నారు?

నాకు తెలుసు
 
కొన్ని యుగాలుగా నాకై నీవు వేచి చూస్తున్నావని

చూచి చూచి నీవే వచ్చావు

కానీ ప్రభూ ! ఎలా ఆహ్వానించను నిన్ను నా హృదయమందిరంలోకి
 
మోహపు సంకెలని ఇంకా తెంచలేదు నేను
 
నిస్వార్ధపు దృష్టిని ఇంకా పొందలేదు నేను
 
క్రోధపు ధూళిని ఇంకా శుభ్రపరచలేదు నేను
 
నాలోని నేను ని ఇంకా పంపించలేదు నేను
 
అందుకే నా హృదయంలో నీకై వెలిగించిన ప్రేమ దీపాన్ని
 
ముంగిట్లోనే ఉంచి నీ రాకని గ్రహించనట్లు
 
మౌనంగా హృది తలుపు మూసాను
 
కానీ,ఇదేమిటి ! తలుపు మూయగలవు కానీ
 
స్వామి తలపు మానగలవా అని  

పదే పదే నన్నెవరు అడుగుతున్నారు ?
   
      
 

అందుకే ....

నీవు నా దరి లేని నాడు
కరిగే కాలమే నేనవుతోంది

నీ దరి నేనున్ననాడు
కరిగే నా హృదయమే నువ్వవవుతోంది

నే నీ దరి లేనప్పుడు నీ వలపులతలపే
నాకు పిలుపవుతోంది

నీవు నా దరి నున్ననాడు
నా తలపులన్నీ నీ వలపులవుతున్నాయి

అందుకే ....

మన ఎడబాటు ఒక నిరీక్షణాగీతమైతే
మన కలయిక మరొక కమనీయ కావ్యమవుతోంది
   
   
   

నేను అనుకోలేదు

నీ పలుకు
నా తలపులలో మాత్రమే
మెదిలే కాంచనమవుతుందని
నేను అనుకోలేదు

నీ రాక
నా నిరీక్షణకి
మరొక వేకువ అవుతుందని
నేను అనుకోలేదు

నీ ప్రేమ
నా ఊహల్లో మెదిలే జ్ఞాపకమవుతుందని
నేను అనుకోలేదు

నీ మనసు
నా వేదన కందని శిల అవుతుందని
నేను అనుకోలేదు
    
    
   

ఎదురుచూపు ఎట్టకేలకి....

ఎదురుచూపు ఎట్టకేలకి
స్వామి ఎదను తాకింది

యదుకుమారుని మధురపిలుపు
నా హృదిని మ్రోగింది

తడబడు నా అడుగులు
తన పదానికి తాళములైనాయి

కాన నున్న అడ్డంకులు
కనరానివైనాయి
 
కలలోని కన్నయ్య
కన్నుల్లో నిండాడు

కంటిలోని యమున  
కమలనాభుని పదకమలమున
తళుకులీనింది

   

   

విన్నారా వేణుగానం (2)

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
వెదురుకి  స్వరములు నేర్పిన స్వరఝరిని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
రాధకి ఆరాధనని నేర్పిన మధురనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
బృందావనిలో అందం నింపిన ప్రేమనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
నెమలికి నాట్యం నేర్పిన నటనానాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
గోవుల శిరమూపిన క్షీరనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
ఫణిని స్థాణువుని చేసిన స్వరనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
యమునకి గలగలలు నేర్పిన ఘంటానాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
నింగికి వెలుగునిచ్చిన చంద్రనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
చందురుడికి చల్లదనాన్ని ఇచ్చిన చందననాదన్ని

 విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
పుడమికి పుణ్యాన్నిచ్చిన పులకితనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
సుమాలకి సుగంధాన్నద్దిన సుందరనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
గంధానికి సుగంధం ఇచ్చిన పరిమళనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
సిరిని మరపింపచేసే రమ్యనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
విరించిని విభ్రముడిని చేసిన దివ్యనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
వీణాధరికి వీనులవిందైన వింతనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
ముక్కంటిని మురిపింపచేసిన మంజులనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
అంబ చెవి ఒగ్గి వినే అమృతనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
శ్రుతులని శ్రుతి చేసిన సుమధురనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
స్వరాలకి వరాలిచ్చిన రాగనాదాన్ని

విన్నారా ఈ  వేణుగానాన్ని
తాపసిలో  తాపం రేపిన తపననాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
మౌని హృదయంలో ధ్వనించే మౌననాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
గోపకాంతల కన్నుల కాంతినింపిన కాంతినాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
ప్రాణమై ప్రాణిలోనే ఉన్న ప్రణవనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
తనువుని తలపింపచేయని తన్మయనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
అమృతానికి అమరత్వం ఇస్తున్న ఆత్మనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
నాదంతో హృదయాన్ని వేదం చేసిన ఆది నాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
డెందముని గోవిందము చేసే వృందనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
గోకుల వందనమందిన బృందనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
మరపు రాని మరువలేని అమరనాదాన్ని

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
రాసలీలని రమ్యం చెస్తున్న
రాధామాధవ రసరమ్య రాసనాదాన్ని..

విన్నారా ఈ వేణుగానాన్ని
అధరాలపై దరహాసచంద్రికలు పూయిస్తున్న
రసరాగ స్వరఝరిని .......

తనకై ...

తూరుపుదీపం కొండెక్కుతోంది.
 
ప్రభువు వచ్చే వేళైందని కాబోలు
ఆకాశం సిగ్గుతో ఎర్ర బారింది.
 
పుడమి అతని పాదస్పర్శకై ఎదురు చూస్తోంది.
తన అడుగుల సవ్వడి వినటానికి సెలయేరు నెమ్మదైంది
మలయమారుతం తను వచ్చేదారిలో సుగంధాలని అద్దుతోంది.
శారదరాత్రి జాబిల్లి ప్రభువు కోసం వెలుగులు పరుస్తోంది.
నిశబ్దంగా, నిశ్చలంగా అందరూ తన అడుగుల సవ్వడికై ఎదురుచూస్తున్నారు.
 
యుగాలు గడుస్తున్నా .....
నేను కూడా ఎదురుచూస్తున్నా
తనకై
మృదుమనోహరమైన ప్రేమ హృదిలో దాచుకుని.

     
    
 

మౌనమైన మౌనం

మన భాషణ
మౌన సంభాషణ
 
మన సరాగం
మౌన రాగం
 
మన విరహం
మౌన మోహం
 
మన కలహం
మౌన శరం
 
మన భావన
మౌన నివేదన
 
మన కలయిక
మౌన అర్పణ
 
మన మౌనం
మౌనమైన మౌనం
    
   
  

విన్నారా వేణుగానం (1)

  
ఒక వెన్నెల రాత్రి .....
 
నా స్వామి కోసం చూసి చూసి అలసిన నా కనులు  మూతపడుతున్న వేళ  లీలగా వినిపిస్తున్న తన వేణుగానం. అదిగో స్వామి వచ్చాడని తట్టిలేపిందొక చంద్ర కిరణం. ఉలికిపాటుగా కనులు తెరవగానే ఎదురుగా  ఎవరూలేరు. వినిపిస్తున్న వేణుగానం. మరి మురళీధరుడేడి! ఎక్కడ దాగాడు ! మల్లె పొదలోనా... పొగడ చెట్టులోనా.... లేక మరే గోపకాంత హృదయంలోనైనా ...ఎక్కడ!!

పెరట్లో  విచ్చిన మల్లెలుని  అడిగా వినిపిస్తోందా  వేణుగానం అని అసలే తెల్లని మల్లెలు మరింత తెల్లబోయాయి లేదు లేదని , ఏది ఏదని !

అదిగో కాస్త దూరాన ఉండి చూస్తున్న పొగడచెట్టునడిగా వింటున్నారా వేణుగానం అని లేదు లేదని తలూపగానే జల్లున రాలాయి పొగడపూలు ఏది ఏదని  !

ఇదిగో ఇటుగా వచ్చి 
కొలనులో అరవిచ్చిన కలువలనడిగా లేదు లేదు అంటో అచ్చెరువుతో  కాబోలు మరింత విచ్చాయి.

విరుస్తూ మురుస్తున్న పారిజాతాన్ని అడిగా
లేదులేదంటో సిగ్గుతో నేల వ్రాలింది.

ప్రవహిస్తున్న యముననడిగా
గలగల మని పారిపోయింది.

పిల్లనగ్రోవి గేయాలు మోస్తున పిల్లగాలి నడిగా
ఏడీ నా ప్రభువు అని.

కురుస్తున్న వెన్నెల నడిగా
ఏడి నా ప్రభువని.

నడుస్తున్న నేలనడిగా నా ప్రభువు జాడ తెలుసా అని

ఊహూ ఎవరూ చెప్పలేదు. తిరిగి తిరిగి  నిరీక్షణ లో అలసి వాడిన  నన్ను చూసి  వెలుగులోకి ఒదుగుతున్న జాబిలి ఫక్కున నవ్వాడు. వేణుగానం ఎక్కడిదో కాదు నీలోంచే
 
నీలోనే ఉన్న నీ స్వామి నీకై వినిపిస్తున్న మధురగానమని.
నిన్ను చేరిన నీ స్వామి మైమరిచిపాడే మృదుమధురగీతమని
నీకై  తను అందిస్తున్న మురళీ అధరామృతమని .....




మీకూ వినిపించనా ఆ వేణుగానాన్ని 
వింటారా ఆ మురళీపలుకులని 
చూస్తారా ఆ మురళీధరుడిని ....
వస్తారా నాతో మానస బృందావనికి
    
   

ఈ పయనం ...

సాగక తప్పదీ పయనం
ఎందాకో ఎందుకో తెలియని
అంతేలేని ఏకాంత పయనం

గాయమవుతున్న గుండెకి
జ్ఞాపకాల లేపనాలు రాస్తో

ముక్కలవుతున్న మనసుకి
రేపటి ఆశల అతుకులు వేస్తో

సడలిపోతున్న నమ్మకాల వెనుక
నిజాలని నమ్మలేక చూస్తో

సాగక తప్పదీ పయనం
ఎందాకో ఎందుకో తెలియని
అంతేలేని  ఏకాంత పయనం
     
    
   

చూస్తోంది నా మనసు

  

చూస్తోంది నా మనసు
నెమ్మదిగా
పన్నీటితో నిండిన కన్నీటి గురుతులని
కన్నీటి  చారలతో ....

చూస్తోంది నా మనసు  
నెమ్మదిగా
జీవన పోరాటంలో
ముందుకు పరుగుతీయలేక
వెనక్కి వెళ్ళిపోలేక ...

చూస్తోంది నా మనసు
నెమ్మదిగా
ఎక్కడినుంచో తెలుసా
సరిగ్గా నువ్వెక్కడ నన్నొదిలావో
అక్కడినుంచే ......  
    
      
   

 

కృష్ణా ! నిన్ను నమ్మేదెలా !!

పాశం లేదంటావు
రాతి రోటికి కట్టిన పాశానికి బద్ధుడైనావు

రాగం లేదంటావు
రాణుల అనురాగానికి రంజిల్లావు
 
అందరూ సఖులు ఒకటే  అని మరపిస్తావు
అటుకులకి మాత్రమే మురుస్తావు

దొంగని కానంటావు
మనసుని దోచేస్తావు

ఏ పత్రమైనా ఒకటే అంటావు
బృందపత్రానికే తూగుతావు
 
ఏ పుష్పమైతేనే అంటావు
మానసపుష్పానికై మారాం చేస్తావు

ఏ ఫలమైతేనే అంటావు
భక్తి ఫలానికే వరమవుతావు

తోయమైనా చాలంటావు
ప్రేయసి ప్రేమారాధనాధార కే కరుణిస్తావు

బంధరహితుడు ని అంటావు
రాధా హృదయంలో బందీవై వుంటావు

కృష్ణా !  నువ్వు అంటున్నదొకటి చేస్తున్నదొకటి
నిన్ను నమ్మేదెలా  అంటే

రాధా ! నిన్ను నువ్వు నమ్మేందుకు
 సందేహమెందుకు ! అంటావు 
     
    
  
 

నీ మౌనం

నీ మౌనం...
 
నన్ను పలకరిస్తూనే ఉంది
 
వర్షం లోని నిశబ్దంలా
 
వెన్నెల లోని చల్లదనంలా
 
మాటల కందని అనురాగాన్ని
 
మౌనరాగమై పంచుతూ
 
శబ్దం లేని నిశబ్దంలో
 
మౌనంగా ....
 
నా మనసుని మౌనం చేస్తూ
 
నీ మౌనం
 
నన్ను పలకరిస్తూనే ఉంది
  
   

ఏది ఆ రాధ ... ఆ అనురాగ ధార

పారిజాతపరిమళాలేపాటి
నాడు నా రాధ అద్దిన పొగడపూలసుగంధాలముందు

అష్టసఖులతో ఆటలేపాటి
నాడు నా రాధతో ఆడిన సయ్యాటలముందు

రాచ నర్తకిల నాట్యమేపాటి
నాడు నా రాధ  రవళించిన అందెల రవళి ముందు

గానకోవిదుల గానమేపాటి
నాడు నా రాధ నవ్విన నవ్వులస్వరాలముందు

కలహంసలనడకేమి కనువిందు
నాడు నా రాధ నడయాడిన నడక ముందు

ఎగసిపడుతున్న ఈ అర్ణవమే పాటి
నాడు నన్నుముంచెత్తిన నా రాధ ప్రేమార్ణవం ముందు

విరిసిన కలువలేపాటి
నాడు నన్ను చూచి విచ్చిన నా రాధ హృదయకమలంముందు

చలువరాతి ప్రాసాదాలేపాటి
నాడు నా రాధ నాకై అల్లిన పూల పొదరింటి ముందు


 మరి నేడు ?
ఏది ఆ రాధ !
ఏది ఆ అనురాగ ధార !
ఏది మధురమై నా రాధారాధనాధార !

బృందావనిలోనా .....
వ్రేపల్లె వాడలోనా .....
యమున నీడలోనా .....
 
లేదు నా రాధ నే లేని ఏ చోటునా
లేదు నా రాధ నా నీడ లేని  ఏ వాడనా
లేదు నా రాధ నను  వీడి ఏ నీడనా

నిలిచె నా రాధ కమనీయ కావ్యమై
కరిగె నా రాధ కన్నీటిధార తానై
మారె నా రాధ తానే ముకుందమై
కలిసె నా రాధ నా ఆత్మ తానై .....


మధురదేవి రాధమ్మ తల్లి పాదపద్మాలకి  భక్తితో....

ద్వారకలో ఉన్న   "  శ్రీకృష్ణుని తలపులలో రాధ  "  అనే ఆలోచనకి అక్షరరూపమిది.

 ప్రేరణ  యిచ్చినవారికి  వినమ్ర కృతజ్ఞతా సుమాంజలి.


 

ఎడబాటు తో నే ఎడబాటు

నిన్ను తాకిన పిల్ల తెమ్మర
 
పరిమళ భరితమై నన్ను తాకుతుంటే
 
నువ్వు చూసిన మేఘమాలిక
 
నీ చూపుల వర్షంలో నన్ను తడుపుతోంటే
 
నువ్వు అడుగిడిన వసుధ
 
నీ స్పర్శ సుధని తనలోంచి నాలో నింపుతోంటే
 
నీ కృపారుచి
 
నా హృదయాన్ని తేజోవంతం చేస్తుంటే
 
ప్రభూ !  ఇది ఎడబాటు తో నే ఎడబాటు కదూ !
     
     
 

నీ సమక్షం లో

  

నీ సమక్షంలో

వెల్లువెత్తిన ప్రేమాంబుధి
నా మనసుని తడిపితే

నీ పరోక్షంలో
కరిగిన  కాటుక
నా చెక్కిలిని తడిపింది.

    

   

   

మల్లియలారా

 

వసంతం వచ్చింది

నా ప్రభువు కోసమని

మల్లెలని దాచి ఉంచాను.
 

వసంతం వీడ్కోలు చెప్తున్నా

నీ ప్రభువింకా రాలేదేమని మల్లెలు

నన్ను మౌనంగా ప్రశ్నిస్తున్నాయి.
 

మల్లియలారా
   నా జీవన వసంతం వచ్చేవరకు 

   దయతో వేచి ఉండండి.

   

    

ప్రియతమా ... అదే నీకు గుర్తు

     

నీ పేరే పలువరిస్తున్న
 

నా గుండె చప్పుడు ఆగిందంటే
 

నీ ఊహే శ్వాస తీస్తున్న
 

నా ఊపిరి ఊయల ఆగిందంటే
 

నిన్నే ధ్యానిస్తున్న
 

నా ప్రాణం నిలిచిందంటే

ప్రియతమా
 

అదే నీకు గుర్తు
 

నేను లేనని
 

నీలో కలిసి నీ దాననైనాని

ప్రియతమా
 

అదే నీకు గుర్తు
 

నీ ఆరాధనలో
 

నీదాననై నీ రాధనై
 

ఇంక తిరిగిరాని
 

నివేదన అయినానని

    

    

   

 

నీకై దాచి వుంచిన పన్నీటి గా

నీకై సాగిన ఈ అనంత  పయనంలో

నీవిచ్చిన నయనాలతో 

నువ్వు సృజించిన అద్భుత సృష్టిని చూడగలిగాను

కానీ , అంతర్యామి వైన నిన్ను చూడలేకపోవడం

నాలో దుఖాన్ని కలిగిస్తోంది.

నా కన్నీటిని చూసి నన్ను తిరస్కరించకు 

నా కన్నీటిని నీకై దాచి వుంచిన పన్నీటి గా భావించి 

నన్ను స్వీకరించు

      

     
   

ఆ క్షణాన్నే ......

నిశబ్ద నిశీధిలో
నిదుర పట్టని రాత్రిలో
ప్రతీ చిరుసవ్వడీ
నువ్వు చేస్తున్న  సందడేమోనని
నా మది లయ తప్పుతున్న వేళ

నువ్వు వస్తావేమో అన్న ఆశతో
అంతలోనే రావేమోనన్న నిరాశతో
నా మనసు నిశబ్దంలోకి జారుకుంటున్నవేళ

నీ అడుగుల సవ్వడి నా హృదయపు సవ్వడై
నీ పిలుపు నా ఊపిరై
నీ రూపం నా కన్నులై
నీ ప్రేమ నా చిరునవ్వై
నా చెక్కిలిపై నీ శ్వాస
తీరిన నా ఆశల గుబాళింపై
నా మనసంతా నీవై
నేనే నీవవుతున్న ఆ క్షణాన ......

ఆ క్షణాన్నే  ......
నాకు తెలిసింది ........
నీవే నేనని
నీవు లేక నేను లేనని  
లేనే లేనని 

ఎప్పటి లానే... నీకోసం......

నా వేదన నీకు చెపుదామని వచ్చిన మలయసమీరం
నీ మౌనాన్ని చూసి తానూ నిశబ్దమై వెనుతిరిగింది

నా జాడ నీకు తెలుపుదామని పరుగున వచ్చిన నీలిమేఘం
నీ కోపాగ్నిలో కరిగి కన్నీరై భోరుమంది

మరి నేను
 
నేను మాత్రం అలానే...
ఎప్పటిలానే...

ఒకప్పుడు వెల్లువై నన్ను ముంచెత్తిన
నీ ప్రేమవర్షంలో ఇంకా తడుస్తూనే
అలానే...
ఎప్పటి లానే...

నీకోసం......

నీకై  నాలో ముసిరిన  దిగులు మేఘాన్ని చూసి కాబోలు
నింగి నున్న కరి మేఘం మరింత నల్లబడింది


కురుస్తున్న వర్షపుజల్లు తన వేగాన్ని మరింత పెంచింది
నీకై నా  కంట కారుతున్న కన్నీటిని అందుకోవాలని కాబోలు

వెతుక్కో నిన్ను నువ్వు....

వెతుక్కో నిన్ను నువ్వు
విరబూసిన వెన్నెల వెలుగులలో
విచ్చిన విరజాజుల పరిమళంలో
తొలకరికి పులకిస్తున్న భూమాత పరవశంలో
మనసుని తడుతున్న ప్రకృతి స్నేహ స్పర్శలో
వెతుక్కో నిన్ను నువ్వు
 
మూసేసిన మనసు తలుపు తెరిచి 
వెతుక్కో నిన్ను నువ్వు
మనసు మూలల్లో దాచుకున్న
జ్ఞాపకాల వర్షంలో దాగిన గులాబీలలో
గుచ్చిన ముళ్ళు వదిలిన గాయాలలో
అనుభవాలు నేర్పిన పాఠాలలో
అనుభూతులు ఇచ్చిన చిరునవ్వులలో
వెతుక్కో నిన్ను నువ్వు

జీవన పరుగుపందెం ఒకసారి ఆపి
అమ్మ ఒడిలో పాపాయిలా
స్వచ్ఛంగా స్నేహంగా
నీకోసం కేవలం నీకోసం మాత్రమే
వెతుక్కో నిన్ను నువ్వు.....